Από την καρυφή ως τον πάτο
Απ' τον πάτο στην κορυφή σταματώ
Στον πυρήνα έχω ξεχάσει
Στην μέση των σκέψεων μου
Παρμένος μακριά απ' την ασφάλεια μου
Η εικόνα είναι εκεί
Η ανάμνηση δεν θα μου ξεφύγει
Αλλά γιατί πρέπει να νοιάζομαι
Υπάρχει ένα μέρος τόσο σκοτεινό που δεν βλέπεις το τέλος του
(Οι ουρανοί γέρνουν προς τα πίσω) και σοκ που δεν υπερασπίζεται
Η βροχή που στέλνει στάζοντας όξινες ερωτήσεις
Βίαια, η δύναμη της πρότασης
Μετά με τα μάτια σφιχτά κλεισμένα κοιτόντασ σκέφτηκα την σουριά και την σαπισμένη σκόνη
Ένα σημείο φωτός πλημμυρίζει το πάτωμα
Και χύνεται πάνω στον σκουριασμένο κόσμο της υποκρισιας
Τα μάτια ανοίγουν με ευκολία και είναι και πάλι σκοτεινά
Ρεφραιν
Γέφυρα:
Στην μνήνη θα με βρεις
Με τα μάτια να καίνε
Το σκοτάδι με κρατά σφιχτά
Μέχρι να ανατείλει
kΚινούμενος τριγύρω
Φωνάζοντας για τα πάνω και τα κάτω
Η μόλυνση εκδηλώθηκε σε έναν αέναο ήχο
Οι τροχοί γυρλιζουν και το ηλιοβασίλεμα σέρνεται πίσω από
Φώτα στους δρόμου, κρίκους αλυσίδων, και τσιμέντο
Ένα μικρό κομμάτι χαρτί με μια εικόνα ζωγραφισμένη
Σαν να επιπλέει στον δρόμο μέχρι να σταματήσει ο άνεμος
Η ανάμνηση τώρα είναι όπως ήταν τότε η εικόνα
Όταν το χαρτι τσαλακωεί δεν μπορεί να ξαναείναι τέλεια
Ρεφραιν
Γέφυρα
Τώρα με έπιασες επ' αυτοφόρω
Φέρνεις πίσω την σκέψη
Σου λέω πως
Την βλέπω μέσα από εσένα
Γέφυρα