Nganjëherë ishte një kohë e një ëndrre të pafund
Për të qenë i lirë, të amshimit
Kur një këngë ishte një mister
Edhe yjet aq lehtë për t’i arritur
Por diçka ndërroi, tani rëra pikon ngadalë
Koha e pafajësisë është mbaruar tani
E di që lumenjtë s’do të rrjedhin më përgjithmonë
Era e kohës shfryn drejt në sytë e mi
Lulja ime venitet dhe të gjitha e bëjnë
Asgjë nuk zgjat përgjithmonë
Pse është fati im kurrë për ta parë
Mbarimin e përrallës, vërtetën e fundit që të jetë?
Edhe tek ju dritat që më ndihmojnë nëpër errësirën
Frika ime shumë e madhe është t’iu humb shkëndijën
E di që lumenjtë s’do të rrjedhin më përgjithmonë
Era e kohës shfryn drejt në sytë e mi
Lulja ime venitet dhe të gjitha e bëjnë
Asgjë nuk zgjat përgjithmonë
Shoh ditët duke kaluar e ndiej se bora po bie
Kam parë që fundi pret në anën time
Ëndrra është e humbur, njëherë më u tha
Është e shkuar përgjithmonë
E di që lumenjtë s’do të rrjedhin më përgjithmonë
Era e kohës shfryn drejt në sytë e mi
Lulja ime venitet dhe të gjitha e bëjnë
Asgjë nuk zgjat përgjithmonë
(Gjithmonë, gjithmonë, gjithmonë)
Përgjithmonë
(Gjithmonë, gjithmonë)
Përgjithmonë
(Gjithmonë, gjithmonë, gjithmonë
Përgjithmonë)