Kanjoherë ish njo kohë e njo ondrre të pafun
Për me konë i lirë, të amshimit
Kur naj kongë ish naj mister
Edhe hyjet aq lehtë për m‘i arritun
Amo dika kâ drru, tash rona pikon kadalë
Koha e pafajësisë oshtë maru tash
E di që lumenjtë s’kânë me rrjedhë mo përgjithmonë
Era e kohës shfryn drejt në sytë e mi
Lulja jeme venitet dhe me tâna e bojnë
Asgjo nuk zgjat përgjithmonë
Përka oshtë fati jem kurrë për m'e pâ
Marimin e përrallës, vërtetën e funit që me konë?
Edhe tek ju dritat që më nihmojnë nëpër errësirën
Frika jeme shumë e madhe oshtë m’iu hupë shkondijën
E di që lumenjtë s’kânë me rrjedhë mo përgjithmonë
Era e kohës shfryn drejt në sytë e mi
Lulja jeme venitet dhe me tâna e bojnë
Asgjo nuk zgjat përgjithmonë
Shoh ditët duke kalu e nie se bora po bie
Kom pâ që funi pret në ânën teme
Ondrra oshtë e hupun, njoherë mê u tha
Oshtë e shkun përgjithmonë
E di që lumenjtë s’kânë me rrjedhë mo përgjithmonë
Era e kohës shfryn drejt në sytë e mi
Lulja jeme venitet dhe me tâna e bojnë
Asgjo nuk zgjat përgjithmonë
(Gjithmonë, gjithmonë, gjithmonë)
Përgjithmonë
(Gjithmonë, gjithmonë)
Përgjithmonë
(Gjithmonë, gjithmonë, gjithmonë
Përgjithmonë)