Μου φέρφηκες πρόστυχα,
για τελευταία φορά.
Είπες το τραγούδι σου,
αλλά τώρα άκου το δικό μου.
Θα φωνάξω δυνατά, τόσο δυνατά,
όπως βρυχάται η θάλασσα.
Συνήθιζες να με περιπαίζεις,
αλλά αυτή ήταν η τελευταία σου φορά.
Μου έμπηξες τα αιμοβόρα νύχια σου,
αλλά τώρα θα νιώσεις τα δικά μου.
Να' χεις το νου σου,
νύχτα θα' ναι που θα σε βρω...
Αλώνιζες τριγύρω,
απ' την πρώτη μέρα.
Έκανες το κομμάτι σου,
αλλά τώρα θα δεις το δικό μου ρόλο.
Έτσι είναι, θα έχω φύγει
μεσ΄τη νύχτα..
Με γκρέμισες,
αλλά ήταν η τελευταία φορά.
Με ισοπέδωσες,
αλλά μέχρι το εννιά σηκώθηκα.
Αντίο, λοιπόν, μην κλαίς όταν φύγω...