Ніякіх гнеўных слоў не былό,
Пакуль (Калі) нéслі сумкі ў калідор;
Па чарзе ў машыну iх -- ўкладваем…
Больш няма -- што гавары́ць (чаго казаць),
Апошняе «бывай», -- й з'ехаў ты,
Агнi машыны -- толькі ўбачыла ў iмгле…
Я не магла ўжо спаць ў адзінокам ложку,
Так што ўлéглась на тахце… ўзамест.
Мінулай ноччу я малілася:
Ўратуй, Божа, душу мне.., --
Не зразумеўшы: мне ж як -- жыць без цябе...
Але -- заззяла сонца ўжо (мне),
Вырывае на святло…
I Свет не спы́ніцца
З-за сэрца майго.
Час ўсё мчыцца.., мчыць жыццё.
Чутна песня з рáдыё.
(Iмчыцца час, жыццё ідзе,
Песню рáдыё пяе.)
А пакуль жа я збяруся з думкамі...
І гэта сілы мне дае,
I кубак кавы, як раней, --
Упершыню звару сягоння ранкам, ты знай…
Званiш прачуць, як маюся!
Гляджу я ў акно вот.., такi мой адказ:
Уратуй, Божа, -- ноч малілася,
У слязах -- заснула я.
Не зразумеўшы, як жа -- жыць мне адной...
Але ж -- мне ззяе сонца ўжо, --
Вырывае з цемры ночы.
Свет, знаю, не загiне --
З-за сэрца майго.
Хо,
Свет не загiне, таму што
Разбiта Душа!..
(Свет не загiне з-за маёй
Разбiтай Душы!..)