Kısa süre önce bir şarkı duydum
Algılarımızı nasıl da kaybettiğimizi hatırlattı bana
Günler kısaydı, geceler uzundu
Yanlış güzeldi, fırsatlarımızı sabote ettik
Kontrolü çok kolayca kaybettik
Anlaşmazlığa aşık olduk
Kapıyı kilitledik ve anahtarı uzağa fırlattık
Çünkü aptaldık, görememiş olmamız ne yazık
Aptaldık, sadece kanamak için kalp oyunları oynadık
Tüm hatıralarım sislendi tuzlu nehirler tarafından
Ağlamıyorum, göz pınarlarım kurudu
Arkadaş çevremin arkasına saklanıyorum
Her gün bana korkusuz olduğumu söylüyorlar
Ama kapıyı kapattığımda işte yalnızım
Duvarlar üstüme üstüme geliyor
Yalnızlık gerekiyor şunu görmek için:
Aptaldık, görememiş olmamız ne yazık
Aptaldık, sadece kanamak için kalp oyunları oynadık
Dizlerinin üstündesin, başımın etini yiyorsun, hiç şüphe yok
Ama aptal insanların gittiği yere geri dönebiliriz
Şimdi ben dizlerimin üstündeyim, ve başının etini yiyorum, hiç şüphe yok
Geri dönemem, ah, geri dönebilir miyiz?
Çünkü aptaldık, görememiş olmamız ne yazık
Aptaldık, sadece kanamak için kalp oyunları oynadık
Aptaldık, görememiş olmamız ne yazık
Aptaldık, sadece kanamak için kalp oyunları oynadık