αν με αφήσεις τώρα
δεν είναι πως δεν μπορώ να το αντέξω
απλά είναι ότι νομίζω
πως κάπως θα το σπάσεις
ανεπανόρθωτα
είναι σαν να τραβάς τα μαλλιά μου
και να δηλητηριάζεις τις ρίζες
ένα όπλο που ποτέ δεν ξαναπυροβολεί
Και να με αφήσεις τώρα
και τον πάρεις βαθιά μέσα στον θρόνο σου
όπως έκανες όταν ερχόσουν σπίτι
και έκανες ξανά στο Μεξικό
και ξανά πριν φύγεις
και πίστεψα τα ψέματά σου, τα ψέματά σου, τα ψέματά σου
οπότε γύρνα και φύγε
έχω μιλήσει υπερβολικά
έχω πει ό,τι είχα να πω
ξέρω πως μπορώ να γονατίσω
και θα μπορούσα να κλάψω
και ξέρω ότι θα μπορούσα να σου δείξω πώς πέθανα
αλλά σε τι θα ωφελούσε;
να δώσω στον κόσμο άλλον έναν ανόητο
αν πρόκειται να μείνεις
απλά πες το
μείνε, μείνε πραγματικά
δεν θέλω κι άλλα αντίο
κι άλλη μεταμφίεση
όχι άλλη κορώνα ή γράμματα
ή εκείνον ανάμεσα στα νεφρά σου
και αν πρόκειται να μείνεις
θα σε τοποθετήσω ψηλά πάνω σ'ένα λόφο
και με τα χέρια μου
θα χτίσω έναν πύργο στο όνομά σου
και εσύ θα κάνεις το ίδιο
έτσι δεν είναι αγάπη μου;
έτσι δεν είναι αγάπη μου;
έτσι δεν είναι αγάπη μου;
ή απλά γύρνα και φύγε
έχω μιλήσει υπερβολικά
έχω πει ό,τι είχα να πω
ξέρω πως μπορώ να γονατίσω
και να φιλήσω τα πόδια σου
προχώρησε μπροστά και καθάρισε το δρόμο
για να μην χρειαστεί να συναντήσεις..αυτόν
αλλά σε τι θα ωφελούσε;
να δώσω στον κόσμο άλλον έναν ανόητο
γύρνα και φύγε
γιατί έχω μιλήσει υπερβολικά
τώρα τι άλλο μπορώ να πω;
ξέρω πως μπορώ να γονατίσω
και μπορώ να κλάψω
το ξέρω, το ξέρω
ότι μπορώ να σου δείξω πώς πέθανα
τώρα σε τι θα ωφελούσε;
να δώσω στον κόσμο άλλον έναν ανόητο
απλά κάθομαι σε αυτό το σκαμνί
κοντεύω να σταματήσω να προσπαθώ για σένα