Νομίζω ότι απλά ξέχασα
Να μαζέψω τα όστρακα
Από την τελευταία αποφώρτισή μου
Και εσύ ανέλαβες το φταίξιμο
Οι εξηγήσεις παραπαίουν
Στα αφτιά που έχασαν την ακοή τους
Όπου κι αν πάω χάνομαι
Μια αναφορά σε κάτι
Που και οι δυο μας ξέραμε
Τίποτα που να ευνοεί τους λίγους
Στο ηλεκτρικό σκοτάδι βλέπουμε
Ότι η σιωπή έχει μιλήσει σήμερα
Νομίζω ότι έχασα τη γλώσσα μου
Ό,τι κι αν είπα το αρνούμαι
Νομίζω ότι έχασα τον δρόμο μου
Ό,τι έλειπε έχει χαθεί
Άφησα το σημείο συγκέντρωσης μου να αλλάξει
Το πρόσωπό σου είναι ένας χάρτης
Που αποτυγχάνω να ανακαλύψω
Οι ήχοι έχουν πνιγεί
Χάθηκαν στην τάξη
Είναι το βλέμμα που έμεινε στα λόγια μου
Η απαθής γνώση
Μπερδεμένος και υπομένοντας
Κανένα αδιέξοδο για να ξεπεράσω
Κράτα τη φλόγα που ενώνει
Στη σιωπή που μου μιλάει τώρα
Νομίζω ότι έχασα τη γλώσσα μου
Ό,τι κι αν είπα το αρνούμαι
Νομίζω ότι έχασα τον δρόμο μου
Ό,τι έλειπε έχει χαθεί
Άφησα το σημείο συγκέντρωσης μου να αλλάξει
Πασχίζω για να βρω τις λέξεις
Που αναιρούν αυτό που θέλω να πω
Αποτυγχάνω να καταλάβω
Ποιό είναι το μήνυμα που δίνεται
Αρνούμε το σταθερό χέρι
Που οδηγεί στην απόρριψη
Δελεασμένος από το συναισθηματικό κλείσιμο
Χωρίς καμία αίσθηση υπεροψίας
Πνίγω την οργή και καταπίνω την φωτιά
Πνίγω την οργή, καταπίνω την φωτιά
Νομίζω ότι έχασα τη γλώσσα μου
Ό,τι κι αν είπα το αρνούμαι
Νομίζω ότι έχασα τον δρόμο μου
Ό,τι έλειπε έχει χαθεί
Άφησα το σημείο συγκέντρωσης μου να αλλάξει