Σ’ ένα κύμα ταξίδευε ο κόσμος
κι οι παλιές μου πληγές γίναν δρόμος
μέσ’ τη θάλασσα
κι όσα χάλασα
ναυάγια εμπρός μου.
Και σε πήρα μια νύχτα για τέρμα,
της ζωής μου να στρίψω το κέρμα.
Πάνω στο φιλί
σπάω σαν γυαλί
κάτω απ’ το δέρμα.
Όλα σου τα φώτα
ρίχτα στο βυθό
να `λευθερωθώ,
την ψυχή μου ρώτα.
Όλα σου τα φώτα
ρίχτα στο γκρεμό
κοίτα με τολμώ,
ν’ αγαπώ σαν πρώτα.
Έπαιρνες το φιλί απ’ τον ήλιο
και τον πόνο μου λες κάνε φίλο,
απ’ τη μαχαιριά
μέσ’ την πυρκαγιά
χτίσε βασίλειο.
Και με πήρες μια μέρα απ’ το χέρι
στο μεγάλο της γης καλοκαίρι
και στα κύματα
χίλια κρίματα
σβήνει τ’ αγέρι.
Όλα σου τα φώτα
ρίχτα στο βυθό
να `λευθερωθώ,
την ψυχή μου ρώτα.
Όλα σου τα φώτα
ρίχτα στο γκρεμό
κοίτα με τολμώ,
ν’ αγαπώ σαν πρώτα.