Είσαι συ που συνέχεια σκέφτομαι;
Θα ‘πρεπε να νιώθω όπως κάνω;
Έμαθα με τον καιρό πως μου λείπει η αγάπη σου
Όταν δεν μου λείπεις
τρεχουμε
μέχρι να φύγει
και οι ανθοί του κακού
δεν σ’ αφήνουν
Κρατάς το κλειδί για μια πόρτα ανοχτή
Θα είμαι ποτέ ελεύθερη;
[Ρεφρέν]
Οι ανθοί του κακού απλώνουν
όπως οι ανθοί του κακού
Μαύροι δαίμονες της ψυχής μου
Ένας έρωτας θανάσιμος
Προπάθησα σκληρά να πολεμήσω
Οπως οι ανθοί του κακού
τους ανθούς του κακού μέσα
Ένας έρωτας θανάσιμος
Όλη μου την ζωή πρόσμενα
σ’ αυτό το άρωμα του πόνου
να ξεχάσω όταν χρειαζόμουν κι άλλο
απ’ της αγάπης τ΄ατέλειωτο ρεφρέν
Ζούμε
και προσευχόμαστε
για τους ανθούς του κακού
Έχασα τον δρόμο μου
Ότι έγινε θα γυρίσει πάλι
Θα είμαι ποτέ ελεύθερη;
(Ρεφρέν)
Οι ανθοί του κακού
όπως οι ανθοί του κακού
ένας έρωτας θανάσιμος
όπως οι ανθοί του κακού
(Ρεφρέν)