Mε δίκασαν σ' εικοσαετή ανία
πως θ' άλλαζα το σύστημα από μέσα
Και ίσως, τώρα πια, δίκιο τους δίνω
Πρώτα πατάμε το Μανχάταν και μετά το Βερολίνο
Σήμα από τον ουρανό με οδηγεί (με οδηγεί)
του δέρματός μου το εκ γενετής σημάδι εκείνο (με οδηγεί, με οδηγεί))
Μαζί ακόμα, η ομορφιά του οπλισμού μας (με οδηγεί)
Πρώτα πατάμε το Μανχάταν και μετά το Βερολίνο
Θα μου άρεσε να ζούσα στο πλευρό σου
Όλα από σένα τ’ αγαπώ, σώμα και πνεύμα
Μα βλέπεις κείνη την ουρά μες στο σταθμό;
Όπως σου το’ πα, σου το’ πα, σου το’ πα, εκεί ανήκω εγώ
Με αγαπούσες ηττημένο
τώρα φοβάσαι μη και νικήσω
ξέρεις τον τρόπο να με κόψεις αλλά σου λείπει η επιμονή
πόσες νυχτιές το ευχήθηκα, το έργο αυτό να παροτρύνω
Πρώτα πατάμε το Μανχάταν και μετά το Βερολίνο
Δεν τη γουστάρω, κύριε, τη μόδα
Ούτε τα φάρμακά σας μην παχύνω
Της αδερφής μου δεν γουστάρω την κατάντια
Πρώτα πατάμε το Μανχάταν και μετά το Βερολίνο
Σ’ ευχαριστώ και για τα δώρα που μου πήρες, χα-χα-χα
Τη μαϊμουδίτσα και το φτηνό το μαντολίνο
Έτοιμος είμαι, κάθε βράδυ μελετούσα
Πρώτα πατάμε το Μανχάταν και μετά το Βερολίνο
Να με θυμάσαι που ζούσα για τη μουσική
Να με θυμάσαι που σε βοήθησα με τα ψώνια
Είναι η Ημέρα του Πατέρα και τις πληγές σας διακρίνω
Πρώτα πατάμε το Μανχάταν και μετά το Βερολίνο