First Love [Greek translation]

Στην γωνία των αναμνήσεων μου

Ένα καφέ πιάνω πιάνει τον χώρο σε μία πλευρά

Στην γωνία του παιδικού μου σπιτιού

Ένα καφέ πιάνω πιάνει τον χώρο σε μία πλευρά

Θυμάμαι εκείνη την εποχή

Που ήταν πολύ ψηλότερο από μένα

Το καφέ πιάνο με οδήγησε

Σε κοίταξα, σε λαχτάρησα

Όταν σε άγγιξα με ένα μικρό δάχτυλο

Νιώθω τόσο ωραία, μαμά, νιώθω τόσο ωραία

Έπαιξα το πιάνο όπου με οδήγησαν τα χέρια μου

Δεν ήξερα την σημασία σου τότε

Τότε ήμουν χαρούμενος μόνο που σε κοίταζα

Θυμάμαι εκείνη την εποχή

πρώς το τέλος του Δημοτικού

Τότε που το ύψος μου επιτέλους

Έγινε ψηλότερο από το δικό σου

Τότε σε παραμέλησα, εσένα που κάποτε σε λαχταρούσα

Πάνω από τα πλήκτρα σαν νεφρίτη

Σκόνη είχε μαζέψει

Η παραμελημένη σου εμφάνιση

Ακόμα και τότε δεν γνώριζα

Την σημασία σου

Όπου και αν ήμουνα, εσύ ήσουν πάντα εκεί, προστατεύοντας εκείνο

το σημείο

Ίσως για αυτό δεν ήξερα ότι αυτό θα ήταν το τέλος

Μην φεύγεις έτσι, έσυ λες

Ακόμα και αν φύγω, μην ανησυχείς

Γιατί θα τα πας καλά και μόνος σου

Θυμάμαι τότε που σε πρωτογνώρισα

Και μέσα σε μία στιγμή μεγάλωσες

Βάζεις ένα τέλος στην σχέση μας, αλλά

Μην λυπάσαι για μένα

Θα με δείς ξανά (με άλλη μορφή)

Να ξανασυναντηθούμε με χαρά τότε

Θυμάμαι εκείνη την εποχή, που είχα ξεχάσει εντελώς

Όταν σε γνώρισα ξανά, ήμουν 14 χρονών

Δειλά σε άγγιξα για μία στιγμή

Παρόλο που είχα φύγει για τόσο καιρό

Με δέχτηκες ξανά

Χωρίς κανένα δισταγμό

Χωρίς εσένα δεν υπάρχει τίποτα

Καθώς το ξημέρωμα πέρασε, οι δύο μας

Καλωσορίσαμε το πρωινό

Μην αφησείς το χέρι μου ποτέ

Διότι και εγώ δεν πρόκειται να σε αφήσω

Θυμάμαι εκείνη την εποχή, στα τέλη της καμένης εφηβίας μου

Δεν μπορούσα να δώ πέρα από τη μύτη μου

Γελώντας και κλαίγοντας

Αυτές τις στιγμές όταν ήμουν μόνος μαζί σου

Τώρα είναι αναμνήσεις

Κρατώντας σφιχτά τον κατεστραμμένο μου ώμο, είπα

Δεν μπορώ να συνεχίσω άλλο πια

Κάθε φορά που ήθελα να εγκαταλείψω

Εσύ είπες, από δίπλα μου

Μικρέ, μπορείς ειλικρινά να τα καταφέρεις

Ναι σωστά, ναι σωστά, θυμάμαι

Όταν είχα πέσει σε ένα κενό ματαιότητας

Απόγνωση και απελπισία

Σε εσπρώξα μακριά

Παρόλο που δεν ήθελα να σε συναντήσω

Εσύ επίμονα έμεινες δίπλα μου

Δεν χρειάστηκε να πείς κάτι

Για αυτό μην αφήσεις ποτέ το χέρι μου

Διότι δεν πρόκειται εγώ να σε αφήσω ξανά

Την γέννησή μου και το τέλος της ζωής μου

Θα είσαι εκεί για να τα δείς όλα

Στην γωνία των αναμνήσεων μου

Ένα καφέ πιάνω πιάνει τον χώρο σε μία πλευρά

Στην γωνία του παιδικού μου σπιτιού

Ένα καφέ πιάνω πιάνει τον χώρο σε μία πλευρά