In de hoek van mijn herinneringen
Staat een bruine piano aan één zijde
In de hoek van mijn oude huis
Staat een bruine piano aan één zijde
Ik herinner me dat moment
De bruine piano was zo veel groter
Dan ik toen hij me leidde
Ik keek tegen je op, ik verlangde naar jouw
Wanneer ik je aanraakte met mijn kleine vingers
"Ik voel me zo goed mam, ik voel me zo goed"
Ik bespeelde de piano waar mijn handen me dan ook brachten
Ik wist jouw betekenis toen nog niet
Vroeger was ik gewoon tevreden met het alleen maar naar je kijken
Ik herinner me dat tijdens mijn basisschooltijd
Ik werd
Groter dan jij
Op dat moment verwaarloosde ik je ook al heb ik ooit naar je verlangd
Dus bovenop het witte jade-achtige pianotoetsen
Stapelde stof zich op
Jouw verschijning was verwaarloosd
Zelfs toen wist ik niet van
Jouw betekenis
Waar ik ook ben
Je hebt altijd die plek verdedigd
Maar ik wist niet dat het de laatste zou zijn
Laat me niet op deze manier achter, je zei
"Maak je geen zorgen ook al verlaat ik je
Je zal het goed doen in je eentje
Ik herinner me onze eerste ontmoeting
Voor dat ik het wist was je groot geworden
We maken een einde aan onze relatie
Heb nooit medelijden met mij
Ik zal je weer ontmoeten
Maakt niet uit hoe
Begroet me dan gelukkig"
Ik herinner me toen ik je weer ontmoette dat...
Ik was het helemaal vergeten, ik was toen ongeveer 14
Het was ongemakkelijk voor een moment, ik raakte je weer aan
Ook al was ik voor een lange tijd weg
Je accepteerde me
Zonder afkeer
Zonder jou ben ik niets
Na de zonsopgang, wij twee...
We verwelkomden de ochtend samen
Laat mijn hand nooit los
Ik zal je niet opnieuw loslaten
Ik herinner me toen
Aan het einde van mijn tienerjaren
Ik zette je in vuur en vlam
Ja ik keek niet verder dan mijn neus lang was
We lachte, we huilden
Die dagen met jou, die momenten zijn nu herinneringen
Ik zei terwijl ik mijn gebroken schouder beetpakte
"Ik kan het echt niet meer"
Elke keer dat ik wilde opgeven
Zei jij aan mijn zijde
"Kind, je kunt het echt wel"
Ja, ja, ja, ik herinner me toen...
Ik viel in een put van hulpeloosheid,
Radeloosheid en wanhoop
Zelfs toen ik je weg duwde
Zelfs als ik je niet wilde zien
Je stond altijd aan mijn zijde
Je hoeft niet iets te zeggen
Dus laat mijn hand nooit los
Ik zal je niet opnieuw loslaten
Mijn geboorte en het einde van mijn leven
Je zal er zijn om erover te waken
In de hoek van mijn herinneringen
Staat een bruine piano aan één zijde
In de hoek van mijn oude huis
Staat een bruine piano aan één zijde