Zo weinig te zeggen in zoveel tijd,
Ondanks mijn lege mond heb ik de woorden in gedachten.
Draag alsjeblieft dat gezicht, die ene waar je lacht,
want het verlicht mijn last als ik huilen moet.
Vergeef me, mijn eerste liefde, maar ik ben moe.
Ik moet weggaan om opnieuw te voelen.
Probeer te begrijpen waarom, kom niet zo dichtbij om me van gedachten te doen veranderen.
Wrijf die blik uit je ogen, die me vraagt aan mezelf te twijfelen;
Het is simpelweg vermoeiend.
Deze liefde is opgedroogd en achtergebleven,
En als ik blijf zal ik leven,
maar verstikken in de woorden die ik altijd voor me zou houden.
Excuseer me, mijn eerste liefde, maar we zijn klaar.
Ik moet een kus proeven van een iemand nieuws.
Vergeef me, mijn eerste liefde, maar ik ben te moe.
Ik verveel me, zacht uitgedrukt, en ik heb geen verlangen.
Vergeef me, mijn eerste liefde,
Vergeef me, mijn eerste liefde,
Vergeef me, mijn eerste liefde,
Vergeef me, mijn eerste liefde,
Vergeef me,
Vergeef me, mijn eerste liefde,
Vergeef me, mijn eerste liefde