Έχω την εντύπωση ότι έχω μαστουρωθεί.
Θέλω να μείνω μόνος ή έστω για λίγο να μην με ξέρει κανείς.
Έχω βγάλει βδομάδες στο τιμόνι και μακριά από το σπίτι μου
ενώ το κινητό το έχω καταργήσει έτσι απλά.
Και εσύ λέγεις ότι θα με θεραπεύσεις
πως ανέκαθεν σε εμένα ανήκεις.
Και δηλώνεις ότι θα με σκοτώσεις αν πράξεις τίποτε λάθος.
Ε, μα ναι. Ε, μα ναι, ρε.
Εξακολουθώ να εκλαμβάνω τη στιγμή ως την πρώτη φορά
που εμείς οι δύο σταθήκαμε παράμερα πλάι-πλάι.
Μαζί εμείς οι δυο, όποιο κι αν είναι το τίμημα,
θα διαβούμε το σκοτεινό δρόμο.
Και πάλι νιώθω ότι ζω ξανά την πρώτη μέρα της ζωής μου.
Θυμήσου εκείνο τον καιρό
όταν μαζί δώσαμε όρκο να μην σηκώσουμε ποτέ λευκή σημαία.
Εγώ ακόμη στα χαρακώματα συνεχίζω και αντέχω,
σε τέτοια πηγαίνει ο σκοπός μου.
Και ίσως εγώ να έχω τρελαθεί,
όμως δεν μπορώ έτσι απλά να επιβραδύνω πορεία.
Μπορεί πάντως να έχω χάσει επαφή με τη λογική,
όμως με παρηγορεί που κρατώ επαφή με τη ζωή.
Αυτό ακριβώς. Ε, μα ναι, ρε.
Εξακολουθώ να εκλαμβάνω τη στιγμή ως την πρώτη φορά
που εμείς οι δύο σταθήκαμε παράμερα πλάι-πλάι.
Μαζί εμείς οι δυο, όποιο κι αν είναι το τίμημα,
θα διαβούμε το σκοτεινό δρόμο.
Και πάλι νιώθω ότι ζω ξανά την πρώτη μέρα της ζωής μου.
Νιώθω ότι επανήλθε η πρώτη μέρα της ζωής μου.
(ή μάλλον επανήλθε εκείνη η πρώτη φορά)
Και πάλι νιώθω ότι ζω ξανά την πρώτη μέρα της ζωής μου.
Εξακολουθώ να εκλαμβάνω τη στιγμή ως την πρώτη φορά
που εμείς οι δύο σταθήκαμε παράμερα πλάι-πλάι.
Μαζί εμείς οι δυο, όποιο κι αν είναι το τίμημα,
θα διαβούμε το σκοτεινό δρόμο.
Νιώθω ότι για άλλη μια φορά σήμανε εκείνη η πρώτη μέρα,
βλέπω ότι θα ξαναζήσω την πρώτη μέρα.
Και πάλι νιώθω ότι ζω ξανά την πρώτη μέρα της ζωής μου.