Tòrna a vvenì, ammòre mio dóce,
mo ‘e ggrazie toje vaco truvanno
ca ‘o deliétto anniato me cóce.
Vedé, sentì, tuccà, vasà
ancòra ‘nziém’a tte murì
‘int’a na tennerumma dóce.
Torna a venì!
Pecché accussì nun chiagno cchiù
pe stu sdigno tujo scrianzato,
io mo chiantato e lassato.
M’assètto, suspiro,
chiagno, ascevulisco,
m’arricètto, cu na pena c’accire,
na misèria ca maje fernisce.
Tutt’o juórno ‘o sóle ca da lucóre
Cu na faccia brutta me da dulore
E me nùtreca attardo.
‘E rresélle sóje me dann’addecrio,
‘a mutria è ‘o viérno pe stu còre mio.
Tutt’a nòtte nun faccio ca sunnà,
‘e llàcreme me scórrono p’o liétto,
‘o còre mio nun canósce deliétto.