Πιστεύω στις φωτιές τα μεσάνυχτα, όταν όλα τα σκυλιά έχουν τραφεί.
Ένα χρυσαφένιο, ζεστό λικέρ ακουμπισμένο στο πεζούλι του τζακιού και ένα χαλασμένο όπλο κάτω απ' το κρεβάτι.
Μια μεταξένια ομίχλη έξω απ' το παράθυρο. Τα βατράχια και οι σαλαμάνδρες γλιστρούν μες στο σκοτάδι.
Η πολύ βιασύνη καταστρέφει το σώμα. Θα καθίσω ήρεμα και θα κάνω αέρα στη σπίθα,
Που ανάβει απ' την στάχτη μιας ακόμη μέρας εργασίας
Πήγαινε πάνω, ξεβάψου, δίπλωσε και τακτοποίησε τα ρούχα σου
Εγώ, θα κάτσω και θα γράψω αυτό το τραγούδι αγάπης , όπως κάνω πολύ σπάνια
Θ' ανάψω μια φωτιά αυτό το μεσονύχτι. Χαίρομαι που βρίσκομαι πίσω στο σπίτι μαζί σου