Αχ αυτά τα μάτια!
Ένα ταξίδι,
σε ουρανούς αστρόσπαρτους,
σε βουνά κατάφυτα
με τα δέντρα της ελπίδας.
Σ’ ένα μονοπάτι χωμάτινο
μια φιγούρα ερωτική
που όλο έρχεται,
αλλά ποτέ δεν φτάνει.
Έτσι για να σου ανάβει τις πεθυμιές.
Ένα ταξίδι υπνοβάτη
σε κόσμους ψεύτικους.
Όπου αγγίζεις πονάς.
Όπου πέσεις πληγές.
Ένα χέρι όλο υπόσχεση
σου δείχνει το δρόμο του φεγγαριού
μέσα από πλειάδες αστερισμών.
Όποτε πέφτεις
λουλούδια φυτρώνουν.
Έτσι, για να ερωτεύεσαι
μέσα στα αρώματα.
Δυο ερωτευμένες κουκουβάγιες,
Του γου, του γου, του γου
σ’εκτοξεύουν
σε καιρούς αλλοτινούς,
τότε που σήμαιναν χρησμούς
και μαζί με την φιγούρα
απογειώνεσαι, εξαϋλώνεσαι
και πάνω κει, λάμπεις
ανάμεσα στις στρατιές των αστεριών,
ανάμεσα σε σένα και κείνο που γίνεσαι
κάθε που δυο φωτιές συναντιούνται.