Φεύγει η νύχτα
άλλο τι να περιμένω
ξέρω πως κοντά μου δε θα’ ρθεις
Να κλάψω θέλω όμως μέσα μου σωπαίνω
πες μου δύο λόγια να χαρείς
Λίγο μείνε
απ’ το ψέμα σου κρατιέμαι
θέλω στη φωτιά σου να καώ
Απ ’ τις στάχτες πάλι θα ξαναγεννιέμαι
μου φτάνει αυτό το λίγο για να ζω
Και μοιάζει η αγάπη
μ’ αγιάτρευτη πληγή
που ποτέ δεν κλείνει
κι έτσι σε αφήνει
δίχως να σε λυπηθεί
Άδεια η πόλη
θεέ μου πως να το μαντέψω
σε ποια αγκαλιά θα κοιμηθείς
Αχ να μπορούσα μεσ’ τον ύπνο σου να πέσω
μήπως στ’ όνειρό σου και με δεις
Και μοιάζει η αγάπη
μ’ αγιάτρευτη πληγή
που ποτέ δεν κλείνει
κι έτσι σε αφήνει
δίχως να σε λυπηθεί