1. Addò se vére cchiù, Santa Lucia?
Addò sentite cchiù l'addóre 'e mare?
Nce hanno luvato 'o mmèglio, 'e chésta via!
N'hanno cacciato anfino 'e marenare!
E pure, te facéa tant'alleria,
cu chélli bbancarélle 'e ll'ustricare!
'O munno vòta sèmpe e vòta 'ntutto!
Se scarta 'o bbèllo, e se ncuraggia 'o bbrutto!
Ah, cómme tutto cagna! A tiémpo 'e tata,
ccà se tuccava 'o mare cu nu rito!
Mò ncòpp'o mare passa n'ata strata,
tutto va caro, e niénte è sapurito!
Santa Lucia m'ha prutiggiuto sèmpe!
M'ha rata 'a vista 'e ll'uócchie, pe veré
ca l'òmmo cagna cómme cagna 'o tiémpe,
e ca chi sa che vène, appriésso a mme!
Io, quacche vòta, quanno sto’ nfuscato
e me strapòrto a qquann'ero guaglióne,
me créro ca so' muórto e sutterrato
sott'a muntagna 'e chisto Sciatamóne!
Pare n'ato paése! È n'ata còsa!
Tu nce cammine e nun te truóve cchiù...
E pure, è certo, era accussì spassósa,
Santa Lucia d'a primma giuventù!
Arbanno juórno, dint'e vuzze, a mmare,
c'addóre 'e scòglie e d'òstreche zucóse!
Verive 'e bbancarèlle 'e ll'ustricare
cu tutt'o bbène 'e Ddio, càrreche e ‘nfóse!
E chélli ttarantèlle ‘int'a staggióne!
Fémmene assai cchiù bèlle 'e chélle 'e mo!
Uócchie 'e velluto, vócche 'e passióne,
lazziétte d'òro e pèrne,’int'e cummò!
Tutt'e ccanzóne t'e ppurtava 'o mare,
p'a fèsta r'a Marònna r'a Caténa,
cu 'a bbòna pésca, 'e cuóppe r'e renare,
e 'a cantina 'e Ciént'anne sèmpe chiéna!
Mo... che ne cacce? Cca s'è fravecato!
Tutto è prucrèsso, pe puté arrunzà!
Si' marenaro? E, quanno ê faticato,
fai ll'uócchie chine... e 'a rézza nun t'ô ddà!
2. Quanta ricòrde! Quanta còse bèlle!
N'aréna d'òro e n'abbundanza 'e ciéle!
Tréglie e merluzze, vive, ‘int'e spasèlle,
e 'o mare tutto cummigliato 'e véle!
Venéva 'a vóce, da li pparanzèlle:
“Aònna, 'o mare! Aònna!...„ E li ccannéle
s'appicciavano ‘nnanza a li Ssant'Anne,
p'a pruvverènzia “ch'è venuta aguanne!„
Te redévano ll'uócchie cómm'o sóle!
Tenive mmócca 'o ddóce d'ògne mmèle!
'Nfra l'anno 'mmaretàvemo 'e ffiglióle
cu uno 'e tutto, 'e musulline e téle!
N'appìcceco? Era justo 'e tre pparòle!
Muglièreta? Nu scuôglio! Era fedéle!
Ncapace 'e niénte, a chillo tiémpe bello,
c'ògne cazètta era nu carusiéllo!
'E state, tuórno tuórno all'ustricare,
muntagne 'e freselline e tarallucce.
L'addóre 'e purpetiélle e fasulare
facéva addeventà pisce 'e cannucce!
E ntèrra 'a réna sciascïava 'o mare;
e, appriésso, 'o ballo d'e ttarantellucce;
e nu suóno ‘e chitarra e tammurriéllo,
e na magnata d'òstreche ô Castiéllo.
Facévamo 'Accarèmia ‘e Il’òva tòsta,
a cchi se ne ‘mmuccava a ddòi pe mòrza !
Scumméssa fatta, s' accètta a prupòsta,
e n’ agliuttive tre, cu tutt'a scòrza !
E a còppa, vino niro cómm’â gnòsta,
e danne quanto vuò ca cchiù se sórza !
E ‘o bèllo, nun cadévamo malate !
Ròbba sincèra, e stuòmmece pruvate!
'E ffèste p'a Marònna e miéz’Austo!
'A ’Nzégna pe ‘ncignà ll’àbbete nuóve !
Te nce spassave e nce pruvave gusto,
pecché ô pputive fà! Tenive 'e chiuóve !
Mo, vai p'assaggià vino, e siénte musto,
te vònno dà ‘e mellune sènza pròve,
e, cómm'a chillo, sfurtunato 'ntunno,
si mine ‘o sciato a mmare, te va 'nfunno...
'A nzégna ne chiammava fòlla 'e gènte !
D* uómmene e nénne friccecava ‘o mare.
Sott'o sole, cu amice e cu pariénte,
tu quanto te spassave, a summuzzare I
'O furastiéro, nun sapènno niénte,
si se fermava a riva pe guardare,
se sentéa piglià pèsole: e ched' è ?
M'o carriavo a mmare appriésso a mme!
E che vedive llà! Strille e resate
E chillo ca n’avéva calatune!
Dòppo: “Signo’ scusate e perdunate,
è fèsta, e nun s’affènneno nisciune…”
Chiù de na vòta nce se so’ truvate
‘a Riggina cu ‘o Rré, sott’e Burbune…
E ‘o Rre, ca tuttequante ce sapeva,
quanta bèlle resate se facéva!…