Και με το βήμα μου αργό,
κι είναι τα μάτια μου δεμένα
και αχνάρια αφήνω ματωμένα.
Τώρα πια φεύγω από δω.
Κι αν κάποτε έπινα νερό
στα χάδια σου τα δοξασμένα,
τώρα με γδέρνουν ένα-ένα:
στεγνή καρδιά, κορμί ξερό.
Αυτά έχω και αποχωρώ.
Εεε, γιατί να σ'αγαπήσω ;
Εεε, φερ'τα μου όλα πίσω.
Εεε, φερ'τα μου όλα πίσω,
εεε, για να σε λησμονήσω.
Μετρούσα μόνη αντοχές
και ξαναζούσα μ'ένα βλέμμα.
Πάντα ζητούσα ένα ψέμα
να μου μπαλώνει τις πληγές.
Στης Γης των πιο ψηλών κορφών
τώρα θα τρέξω να ανασάνω,
ανθρώπους άλλους να μη φτάνω.
Θα'χω το φως των ουρανών.
Οι ρίζες μου είναι αετών.
Εεε, γιατί να σ'αγαπήσω ;
Εεε, φερ'τα μου όλα πίσω.
Εεε, φερ'τα μου όλα πίσω,
εεε, για να σε λησμονήσω.
Άμα σε δω καμιά φορά,
μπορεί και να σε συγχωρήσω.
Τι θέλεις να καταλογίσω
σε μια αγέννητη καρδιά ;
Τώρα όμως φεύγω μακριά.
Εεε, γιατί να σ'αγαπήσω ;
Εεε, φερ'τα μου όλα πίσω.
Εεε, φερ'τα μου όλα πίσω,
εεε, για να σε λησμονήσω.