Fenesta vascia [Polish translation]

Niskie okno u okrutnej damy

ile żeś westchnień ze mnie wydobyło!

Moje serce płonie niczym świeca,

gdy słyszę twe imię, moja piękna.

Och, weźmy przykład śniegu.

Śnieg jest zimny, lecz można go dotknąć.

A ty, jak możesz być tak szorstka i okrutna?

Widzisz, jak umieram i nie chcesz mi pomóc?

Chciałbym stać się małym chłopcem,

sprzedawać wodę z glinianego dzbana,

aby pójść w drogę do tych wielkich domów.

„Moje piękne panie, ach! Kto chce wody?”.

Gdy jakaś dziewczyna z góry zwróci się do mnie:

„Kim jest ten chłopiec, który sprzedaje wodę?”.

Odpowiem jej, ważąc słowa:

„To są łzy miłości, a nie woda”.