پری در هوا، هشدار می‌دهد مرا که هُش‌دار
تاریک‌شده هوا و ترسیده‌ام
بالای ِ بالای درخت‌ها ستاره‌ای گفت مرا
«پروازکن چون پری [در آغوش ِ] باد»
سکه‌ای در غوطه‌ای عمیق، در ژرفای چاه
بطری‌های خاک‌گرفته روی طاقچهٔ خالی
لازم است باشم، بیا و نجات‌بده مرا
پروازکن چون پری در آغوش ِ باد
پروازکن چون پری در آغوش ِ باد
چون پری در آغوش ِ باد
نبر نامَ‌م را از یاد، تصویری در قاب
سایه‌ای در [سایه‌روشن ِ] خاکستری، با بال‌های شکسته
انگار نمی‌شود جلو برویم، همه امیدمان رفته برباد
چون پری در آغوش ِ باد
باید قوی باشم فقط برای ادامه دادن
جایی که خورشید می‌رسد به دریا
بعد افتادم به فکر تو، آن قلب بس زلال و بی‌ریا
تویی پرَم در آغوش ِ باد
چون پری در آغوش ِ باد
گم‌شدم و پیداشدم چون نگاه‌انداختم به دور و بر
لبخند‌زنان شک کردم به آن‌چه می‌دیدم
همهٔ آن پرهای پروازکنان مال ِ هر که می‌شناختم
همگی پرهایی در آغوش ِ‌باد
ادامه‌می‌دهم هنوز، در تلاش برای قوی‌بودن
جایی که خورشید می‌رسد به دریا
هنوز به فکر تو‌ام، قلبی بس زلال و بی‌ریا
تویی پرَم در آغوش ِ باد