Διέβαινα τους δρόμους [τόσο απορροφημένος] που αγνόησα τις εκκλήσεις του κολλητού μου.
Αυτός ένιωθε ημιτελής και ετοιμαζόταν για τη βουτιά στο κενό.
Το τελευταίο που θυμάμαι ήταν αίματα σκορπισμένα, όχι από εμένα.
Άλλοτε σίγουρα, θα σε έσωζα από αυτή την ψυχρή πτώση.
Όλα όσα ειπώθηκαν περί των πάντων
αναιρούσαν το ένα το άλλο. Αυτό είναι ένα απόγειο της ζωής.
Αποδέχομαι και απορρίπτω, τι να κάνουμε ;
Ένα τόσο νεοσύστατο και βραχύβιο ανθοφόρο γλέντι
μοιάζει με φως λαμπρότατο που μου φέρνει παραζάλη.
Αποδέχομαι και απορρίπτω, τι να κάνουμε ;
Την επόμενη διάσταση σου ζητάω να μου παρουσιάσεις.
Ταξιδεύαμε στον κόσμο και επεκτείναμε τους ορίζοντές σου,
όσο η φύση με βία τιθάσευε τις όποιες διαταραχές της.
Το τελευταίο που θυμάμαι ήταν ένα ταρακούνημα για να συνέλθω:
δεν θα ζήσει κανείς τα καλύτερα του χρόνια αν αποθάνει στα 26.
Όλα όσα ειπώθηκαν περί των πάντων
αναιρούσαν το ένα το άλλο. Αυτό είναι ένα απόγειο της ζωής.
Αποδέχομαι και απορρίπτω, τι να κάνουμε ;
Ένα τόσο νεοσύστατο και βραχύβιο ανθοφόρο γλέντι
μοιάζει με φως λαμπρότατο που μου φέρνει παραζάλη.
Αποδέχομαι και απορρίπτω, τι να κάνουμε ;
Την επόμενη διάσταση σου ζητάω να μου παρουσιάσεις.
Επιβραβεύεσαι λίγο περισσότερο όταν
αποτίεις τον ελάχιστο φόρο τιμής στον αδελφό σου.
Όπως εκείνη πάντα έλεγε: "Ξέχνα το παρελθόν και κοίτα μπροστά."
Τραγουδάς με περισσότερη αυτοπεποίθηση όταν
επικαλείσαι τα τραγούδια που λάτρευε ο κολλητός σου.
Όπως εκείνη πάντα έλεγε: "Ξέχνα το παρελθόν και κοίτα μπροστά."
Όλα όσα ειπώθηκαν περί των πάντων
αναιρούσαν το ένα το άλλο. Αυτό είναι ένα απόγειο της ζωής.
Αποδέχομαι και απορρίπτω, τι να κάνουμε ;
Ένα τόσο νεοσύστατο και βραχύβιο ανθοφόρο γλέντι
μοιάζει με φως λαμπρότατο που μου φέρνει παραζάλη.
Αποδέχομαι και απορρίπτω, τι να κάνουμε ;