Υπάρχει κάτι στο τρόπο
που ο δρόμος δείχνει όταν έχει μόλις βραχεί
Υπάρχει μία λάμψη στο πεζοδρόμιο
καθώς με οδηγείς προς το αμάξι
Και ξέρεις ότι θέλω να σου ζητήσω να χορέψουμε ακριβώς εκεί, στη μέση του πάρκινγκ
Διασχίζουμε το δρόμο
Αναρωτιέμαι αν ξέρεις
ότι προσπαθώ τόσο δύσκολα να μην εμπλακούμε
Αλλά εσυ είσαι τόσο άνετος
μπλέκεις τα χέρια σου μέσα στα μαλλιά σου
Χωρίς μυαλό με κάνεις να σε θέλω
Και δε ξέρω πως γίνετε να υπάρχει κάτι καλύτερο απο αυτό. Παίρνεις το χέρι μου και με κάνεις να μη φοβάμαι
Και δε ξέρω γιατί αλλά με εσένα θα χόρευα στη καταιγίδα με το αγαπημένο μου φόρεμα άφοβα
Για αυτό μωρό μου οδήγησε αργά μέχρι να εξαντληθεί ο δρόμος αυτής της πόλης.
Θέλω να μείνω εδώ, στη θέση του συνοδηγού τα μάτια σου είναι πάνω μου.
Αυτή τη στιγμή αιχμαλώτισε την, να τη θυμάσαι
Και δε ξέρω πως γίνετε να υπάρχει κάτι καλύτερο απο αυτό. Παίρνεις το χέρι μου και με κάνεις να μη φοβάμαι
Και δε ξέρω γιατί αλλά με εσένα θα χόρευα στη καταιγίδα με το αγαπημένο μου φόρεμα άφοβα
Και έχεις μείνει εκεί μαζί μου, στο άνοιγμα της πόρτας
Τα χέρια μου τρέμουν
Δεν είμαι συνηθισμένη σε τέτοια
Αλλά με τραβάς προς μέσα και γίνομαι λίγο πιο γενναία.
Είναι το πρώτο φιλί
Είναι άψογο, Πραγματικά κάτι
Είναι άφοβο
Και δε ξέρω πως γίνετε να υπάρχει κάτι καλύτερο απο αυτό. Παίρνεις το χέρι μου και με κάνεις να μη φοβάμαι
Και δε ξέρω γιατί αλλά με εσένα θα χόρευα στη καταιγίδα με το αγαπημένο μου φόρεμα άφοβα
Και δε ξέρω πως γίνετε να υπάρχει κάτι καλύτερο απο αυτό. Παίρνεις το χέρι μου και με κάνεις να μη φοβάμαι
Και δε ξέρω γιατί αλλά με εσένα θα χόρευα στη καταιγίδα με το αγαπημένο μου φόρεμα άφοβα