Πρωινά χαμόγελα, σαν το πρόσωπο του νεογέννητου
αθώα, απονήρευτα
Τέλος χειμώνα, υποσχέσεις ενός από καiρό χαμένου φίλου
που μου μιλάει για ανακούφιση
Μα φοβάμαι, δεν έχω τίποτα να δώσω
έχω τόσα πολλά να χάσω σ'αυτό το μοναχικό μέρος
μπλεγμένη στην αγκαλιά σου
δεν υπάρχει κάτι που θά 'θελα πιότερο απ' το να πέσω
Μα φοβάμαι, δεν έχω τίποτα να δώσω
Ο άνεμος με τον καιρό ρίχνει το λουλούδι που τρεμοπαίζει στην κληματαριά
τιποτα δεν ενδίδει στο καταφύγιο
από πάνω, λένε πως ο πειρασμός θα καταστρέψει την αγάπη μας
την ατέλειωτη πείνα
Μα φοβάμαι, δεν έχω τίποτα να δώσω
έχω τόσα πολλά να χάσω σ'αυτό το μοναχικό μέρος
μπλεγμένη στην αγκαλιά σου
δεν υπάρχει κάτι που θά 'θελα πιότερο απ' το να πέσω
Μα φοβάμαι, δεν έχω τίποτα να δώσω,
έχω τόσα πολλά να χάσω,
δεν έχω τίποτα να δώσω,
έχουμε τόσα πολλά να χάσουμε
Δεν έχω τίποτα να δώσω,
έχω τόσα πολλά να χάσω,
δεν έχω τίποτα να δώσω,
έχω τόσα πολλά να χάσω