Ψάχνω συχνά στις πιο ψηλές κορυφές των λόφων
Προσπαθόντας να βρω τον ναυτικό
Θα έρθεις απόψε ή θα'ρθεις αύριο;
Αν δεν έρθεις ποτέ θα τρελαθώ
Ναυτικέ
Ναυτικέ
Ναυτικέ
Τις καλύτερες ευχές μου οπουδήποτε κι αν είσαι
Η καρδιά μου ράγισε, μελάνιασε
Συχνά δάκρυα τρέχουνε στα μάγουλά μου
Θα έρθεις απόψε ή θα πρέπει να σε περιμένω;
Και να κλείσω την πόρτα αναστενάζοντας βαριά;
Η αγάπη μου, μου υποσχέθηκε ένα φόρεμα από μετάξι
Υποσχέθηκε αυτό και ένα γκρίζο σκωτσέζικο ύφασμα
Ένα χρυσό δαχτυλίδι όπου θα βλέπω την αντανάνλασή μου
Αλλά φοβάμαι οτι το ξέχασε
Θα είμαι πάντα δακρυσμένη και αποθαρρυμένη
Σαν έναν αγριόκυκνο πληγωμένο και τσακισμένο
Θρηνώντας με το κύκνειο άσμα του
σε κάποια χορταριασμένη λίμνη
Παρατημένη απ'όλους, μόνη κι εγκαταλελειμένη