Fate of Norns [Dutch translation]

Ik voel hoe mijn hart verkilt

Als een aanhoudende winterse kou

Ik en mijn zoon zijn uiteengerukt

Hij was pas zes winters oud

Mijn eerstgeborene was hij

En de laatste van mijn geslacht

De laatste die mijn naam moest dragen

De Dood lachte hem toe met diens dodelijke grijns

En er is niemand die ik het kan verwijten

Het noodlot der Nornen wacht ons allen

Er is geen manier om te ontkomen

Aan de dag om Oden's roep te beantwoorden

Of om door de poort van Hel te gaan

Ik draag hem naar mijn schip

Het lijkt wel of hij slaapt

Maar de donkerblauwe kleur van zijn lippen

Volstaat om mij te doen wenen

Niemand zou z'n kind moeten begraven

Toch is mij dit toebedeeld

De bittere tranen die ik pleng stromen ongeremd

Het is een zware last om te dragen

Zijn lichaam voelt zo licht in mijn armen

Zijn huid is zo wit als sneeuw

Maar toch wordt mijn hart zwaar belast

Naarmate mijn droefenis blijft toenemen

Alvader!

Welk lot is mij toebedeeld?

Waarom moet ik lijden?

Waarom moet ik deze pijn ondergaan?

Alvader!

Het leven heeft diens betekenis voor mij verloren

Ik denk dat ik krankzinnig word.

Ik leg hem op een brandstapel

Een begrafenis een koning waardig

En terwijl ik mij naast hem uitstrek

Hoor ik de spinnende Nornen zingen

Het noodlot der Nornen wacht ons allen

Er is geen manier om te ontkomen

Aan de dag om Oden's roep te beantwoorden

Of om door de poort van Hel te gaan

Het noodlot der Nornen wacht ons allen

Ik weet dat dit waar is

Het is tijd om Odens roep te beantwoorden

Mijn zoon, zijn roep geldt mij en jou.