Καρτερούσα για εκείνο το δώρο που μας αποστέλλει η ζωή.
Προσδοκούσα ετούτη τη στιγμή και πιστεύω πως έφθασε.
Αρκετή σιωπή και χρόνια αθωότητας έχω να ζήσω ακόμα,
κι όμως όλα γίνονται πιθανά και μερικές φορές δακρύζω.
Όταν το σκέπτομαι,
βλέπω τους όρκους για ταξίδι στης αγάπης τα στενά.
Χάνομαι για άλλη μια φορά, όμως το ποθώ πολύ.
Μήπως πρέπει να αφεθώ ;
Να ανοίξω διάπλατα τα φτερά μου ;
Πες μου υπό ποια έννοια
θα μπορούσα να ξεπεράσω τον ουρανό ;
Στηρίξου επάνω μου,
άνοιξε τα χέρια σου.
Έλα στην αγκαλιά μου,
αναμένω τη φωνή σου.
Στηρίξου επάνω μου,
για να διαφωτιστώ
από το φως της
και από το φως σου.
Γρήγορα ένα φως θα σε διαφωτίσει
και να το ακολουθείς πάντα και θα σε οδηγεί στη διαδρομή.
Να μην το εγκαταλείψεις,
πρόσεξε να μην το χάσεις.
Και το μονοπάτι σου θα αποκτήσει νόημα για σένα.
Θα ήθελα να πιστεύεις στον εαυτό σου, όμως ναι:
σε κάθε κίνηση που θα κάνεις
υπάρχει ένα ατελείωτο ταξίδι.
Θα χαμογελάσω εάν
καθώς φεύγεις με πάρεις μαζί σου.
Στηρίξου επάνω μου,
άνοιξε τα χέρια σου.
Έλα στην αγκαλιά μου,
αναμένω τη φωνή σου.
Στηρίξου επάνω μου,
για να διαφωτιστώ
από το φως της
και από το φως σου.
Από το φως σου.
Κλείνω τα μάτια μου
και σε βλέπω παντού.
Όταν απομακρύνομαι,
το τραγούδι σου παραμένει το σήμα κατατεθέν μου.
Σε αισθάνομαι εκεί.
Στηρίξου επάνω μου,
άνοιξε τα χέρια σου.
Έλα στην αγκαλιά μου,
αναμένω τη φωνή σου.
Στηρίξου επάνω μου,
για να διαφωτιστώ
από το φως της
και από το φως σου.