Γραμμένο πάνω στο νερό, διασκορπισμένες αναμνήσεις
Μάτια αρχίζουν να βλέπουν, το σκοτάδι απομακρύνεται
Ο χώρος και ο χρόνος σαν τριαντάφυλλα, τα πέταλά τους πέφτουν και χάνονται
Και πέφτουν στο φως καθώς αυτό ονειρεύεται το χθες
Η υπερβολική αγάπη δεν μας κάνει καλό
Κάποτε ήμουν τυφλός για να δω
Δεν υπάρχει τίποτα το ιερό, μόνο ο ουρανός γνωρίζει
Για αυτό γύρνα προς τον εαυτό σου και κοίταξε μέσα στη ψυχή σου
Η υπερβολική αγάπη δεν μας κάνει καλό
Κάποτε ήμουν τυφλός για να δω
Τόση ελπίδα ποτέ δεν θα είναι αρκετή
Μου είναι ξεκάθαρο
Τόση πολύ αγάπη δεν μας κάνει καλό
Κάποτε ήμουν τυφλός για να δω
Τόση ελπίδα ποτέ δεν θα είναι αρκετή
Η αλήθεια είναι ξεκάθαρη