Το πράσινο πλαστικό ποτιστήρι της
Για το ψεύτικο κινέζικο λαστιχόδεντρό της
Στην ψεύτικη πλαστική γη
Που αγόρασε από 'ναν λαστιχένιο άνθρωπο
Σε μια πόλη γεμάτη πλαστικές μεθόδους
Για ν' αυτοκαταστραφεί
Την εξαντλεί, την εξαντλεί
Την εξαντλεί, την εξαντλεί
Ζει μ' έναν τσακισμένο άντρα
Ένα ραγισμένο άντρα από πολυστυρένιο
Που καταρρέει και καίγεται μόνο
Κάποτε ήταν χειρουργός
Για κορίτσια, το '80
Μα η βαρύτητα πάντα νικάει
Τον εξαντλεί, τον εξαντλεί
Τον εξαντλεί, τον εξαντλεί
Φαίνεται αληθινή
Έχει τη γεύση αληθινής
Η ψεύτικη πλαστική μου αγάπη
Αλλά δεν μπορώ να σταματήσω να αισθάνομαι
Ότι θα μπορούσα να πεταχτώ μέσα απ' το ταβάνι
Αν απλούστατα γυρίσω και φύγω
Και μ' εξαντλεί, με εξαντλεί
Με εξαντλεί, με εξαντλεί
Και αν μπορούσα νά 'μαι όπως με ήθελες
Αν μπορούσα νά 'μαι αυτός που ήθελες όλη την ώρα