Ο τάφος της νιότης μας βρίσκεται μπροστά μας
Και η ζωή έχει γίνει ένα βάρος
Κινούμαστε σε κύκλους καταπιεσμένης απελπισίας
Περιμένοντας τον ήλιο
Και γυρνώντας τις πέτρες για να βρούμε στοιχεία
Αλλά κρύβονται στα έγκατα της καρδιάς μας
Ένα γραμμένο διάταγμα της απώλειάς μας
Και δεν είχαμε καθόλου πίστη στον σταυρό
Και τα κρύα χρόνια έρχονται
Για τα θύματα μιας επιθυμίας
Έξω, μέσα από τις πόρτες της ασιτίας
Και μες τις βροχές της καταδίκης
Όπου οι πικροί άνεμοι τραγουδούν
Για τα θύματα μιας επιθυμίας
Συνεχίσαμε μέσα στην εξαθλίωση
Με μια έμφυτη ανάγκη να κυριεύσουμε και να κατακτήσουμε
Γεννά έναν θυμό μέσα μας
Και δεν μπορούμε να τον τιθασεύσουμε
Το αίμα του αποχωρισμού στα βήματά μας
Στάζει από τα δοχεία μας που αδειάζουν
Το χέρι σου απλώνεται να κρατήσει το δικό μου
Αλλά αρπάζεις πάγο που λιώνει
Κοιμησμένο μες την βροχή
Ένα παιδί άλλη μια φορά
Και το φάντασμα στο κεφάλι μου
Μ' έχει συγχωρέσει
Έριξε την κατάρα του πάνω μου