Πιάσε με αν πέσω, χάνω την ισορροπία μου
Δεν μπορώ πια να συνεχίσω έτσι
Και κάθε φορά που φεύγω μακριά
Χάνω ένα τυφλό παιχνίδι
Η ιδέα της τελειότητας με κρατά
Ξαφνικά σε βλέπω ν' αλλάζεις
Όλα σε μια στιγμή το ίδιο
Μα το βουνό ποτέ δεν μετακινείται
Κακοποίησέ με σαν παιδί βαπτισμένο σε αίμα
Βαμμένο σαν άγνωστο άγιο
Τίποτα δεν έχει μείνει μονάχα ελπίδα
Η φωνή σου νεκρή
Και γερασμένη
Και πάντα κενή
Έχε μου εμπιστοσύνη στα τελευταία χρόνια
Έρχονται καλύτεροι καιροί
Μακάρι να μπορούσαμε να μείνουμε
Σε παρακαλώ
Πες τις σωστές κουβέντες
Ή κλάψε σαν τον πάλλευκο κλόουν
Και στάσου αιώνια χαμένη σε εύθυμο συρφετό
Κανείς δεν σηκώνει τα χέρια του
Κανείς δεν υψώνει το βλέμμα του
Δικαιολογημένο με κενές λέξεις
Η μάζωξη γίνεται όλο και καλύτερη
Έφυγα μόνος
Με τίποτα
μονάχα πίστη