Чанд сол пеш вақте, ки ман наврас будам,
Ман ба як духтари ошно дилчасп будам.
Ӯ аз ман буд ва мо ошиқон будем
Ин дар гузашта буд, аммо ин рост аст
[Нақарот]
Ман ба афсона ошиқ шудам ҳатто медонистам, ки ин сахт аст,
Барои он ки ба ман муҳим набуд, ки ман ақламро гум мекунам.
Барои он ки ин кор аллакай шуд.
Ҳаррӯз мо ҷангро оғоз мекардем,
Ҳаршаб мо ошиқ мешудем.
Ҳеҷ кас маро бе ғамгин карда наметавонист,
Аммо ҳеҷ кас маро ин қадар баланд бардошта наметавонад.
Ман намедонистам, ки чи кор мекардам,
Ҳангоме, ки мо ногаҳон ҷудо шудем.
Ва имрӯзҳо ман ӯро ёфта наметавонам,
Ва вақте, ки ман ӯро ёбам мо ҳамаро аз сар оғоз мекунем.
[Нақарот]
Вай руё аст, орее!
Ҳатто маро захмдорҳам кунад.
Барои он ки ба ман муҳим набуд, ки ман ақламро гум мекунам.
Барои он ки ин кор аллакай шуд.