ﻓﺎﺡَ ﺍﻟﺸﺬﺍ ... ﻓَﺘﻤﺎﻳﻞَ ﺍﻟﻌﺒﻖُ ...
ﻭ ﺯﻫﻰ ﺍﻟﻨﺴﻴﻢُ ﻭ ﺭَﻓﺮﻑَ ﺍﻷَﻟﻖُ ...
ﻭ ﺍﻟﺮﻭﺽُ ﻗﺪ ﺻﺪﺣﺖ ﺑﻼﺑﻠﻪُ ...
ﻓﺎﻫﺘﺰَ ﻣﻦ ﻃﺮﺏٍ ﻟﻬﺎ ﺍﻷﻓﻖُ ...
ﻳﺎ ﺃَﺭﺿﻨﺎ ﻳﺎ ﺑﻬﺠﺔَ ﺍﻟﻨﻈﺮِ ...
ﻳﺎ ﻧﻔﺤﺔَ ﺍﻻﺷﻮﺍﻕِ ﻓﻲ ﺍﻟﺴﺤﺮ ِ ...
ﺗﺸﻜﻮ ﺭﺑﻮﻋَﻚِ ﻗﺴﻮﺓَ ﺍﻟﺒﺸﺮِ ...
ﻭ ﺍﻟﺪﻣﻊُ ﻓﻲ ﻋﻴﻨﻴﻚِ ﻳَﺨﺘﻨﻖُ ...
ﻣﻦ ﻣﺎﺀِ ﻧﺒﻌﻚِ ﺳﻬﻠُﻨﺎ ﻳُﺜﻤﺮ ...
ﻭ ﺍﻟﺒﺤﺮُ ﺟﺴﺮٌ ﻋَﺒﺮﻩُ ﻧُﺒﺤﺮ ...
ﻓﺈﻻﻡ ﻧﻌﺒﺚ ﺑﺎﻟﻐﺪِ ﺍﻟﻤُﺰﻫﺮ ...
ﻭ ﻣﺘﻰ ﺑﺮَﻛﺐِ ﺍﻟﻮﻋﻲ ﻧﺘﻠﺤﻖُ ...
ﻳﺎ ﻣﻦ ﺗﺨﺬﺗﻢ ﻧﻮﺭَﻫﺎ ﻗَﺒﺴﺎ ...
ﻭ ﻫﻮﺍﺅُﻫﺎ ﺃﻫﺪﺍﻛﻢ ﺍﻟﻨَﻔَﺴﺎ ...
ﻛﻮﻧﻮﺍ ﻟﻄُﻬٍﺮِ ﺳﻤﺎﺋﻬِﺎ ﺣَﺮَﺳﺎ ...
ﻫﺬﺍ ﺃﻭﺁﻥُ ﺍﻟﺠَﺪِ ﻓﺎﻧﻄﻠﻘﻮﺍ ...