Fado Português [Polish translation]

Fado narodziło się w dniu,

kiedy wiatr ledwie powiewał

morze w niebo przechodziło,

gdzieś u burty żaglowca,

w głębi piersi marynarza

który, gdy był smutny, śpiewał,

który, gdy był smutny, śpiewał.

Och, cóż za piękność ogromna,

ma ziemia, wzgórze, dolina,

liści, kwiatów, owoców złotych,

spójrz czy widać ląd Hiszpanii,

wybrzeża Portugalii,

patrząc oślepły od płaczu.

Gdzieś na ustach marynarza

na kruchym statku żaglowym,

zamierając pieśń bolesna,

mówi wzmocnić pragnienia

ust płonących od całusów

co całuje wiatr, nic więcej,

co całuje wiatr, nic więcej.

Mamo, żegnaj. Żegnaj, Mario.

zachowaj tylko dla siebie

że tu składam ci przysięgę:

zabiorę cię do zakrystii,

lub to Bóg, któremu służono

dajac mi na morzu grób.

Cóż, spójrz chociaż jest dzień inny,

kiedy wiatr nic a nic nie wiał

morze w niebo przechodziło,

dziobu innego żaglowca

pilnował inny marynarz

który, gdy był smutny, śpiewał,

który, gdy był smutny, śpiewał.