Hayat, görünen o ki solup gidecek
Her gün sürüklenip gidiyor
Kendi içimde kaybolarak
Hiç bişey, hiç kimse önemli değil
Yaşama isteğimi kaybettim
Verecek şeyim kalmadı artık
Benim için ötesi yok
Özgür kalmak için bir sona ihtiyacım var
İşler eskiden olduğu gibi değil
İçimde bir şeyler kayıp
Ölümcül kayıp, gerçek olamaz bu
Yaşadığım bu cehenneme katlanamam
Boşluk beni sarmalıyor
Öfkeye sürüklüyor
Karanlık büyüyor şafağı indirerek
Bir zamanlar kendimdim, ama artık değilim
Beni benden başka kimse kurtaramaz, ama artık çok geç
Şimdi neden çabalamam gerektiğini bile düşünemiyorum
Dün hiç yaşanmamış gibi geliyor
Ölüm beni içtenlikle selamlıyor, artık veda ediyorum.