Özür dileme,
Acınası hissediyorum.
Güzel ve kırmızı dudaklarınla,
Acele et, gel ve öldür beni,
Ben iyiyim.
Son bir kez bana bak,
Her şey iyiymiş gibi gülümse,
Böylece seni özlediğimde,
Hatırlayabileceğim.
Yüzünü, zihnime kazıyabileceğim.
Gitmene izin vermeyen bencilliğim,
Seni hapseden bir takıntıya dönüştü.
Böyle olduğum için, hiç benim yüzümden üzüldün mü?
Cevap vermiyorsun.
Neden seni unutamıyorum,
Neden aptal gibiyim?
Sen çoktan gittiğin hâlde.
Gözlerini, burnunu ve dudaklarını,
Eskiden bana dokunan ellerini,
Parmak uçlarına kadar,
Seni hâlâ hissedebiliyorum.
Sönmüş bir alev gibi,
kül oldu, tüm aşkımız.
Bu çok acıtıyor fakat,
Sen artık benim için bir anısın.
Seni seviyorum, seni seviyordum,
Fakat yeterli değildim, sanırım.
Belki de tesadüfen,
Bir an bile olsa,
Seni görebilir miyim ki?
Her geçen gün beni daha da sinirlendiriyor,
Senin hakkındaki her şey gün geçtikçe soluklaşıyor,
Eski bir fotoğrafta,
Güzelce gülümsüyordun,
Ayrılığın bizim için yaklaştığını bilmeden.
Gitmene izin vermeyen bencilliğim,
Seni hapseden bir takıntıya dönüştü.
Böyle olduğum için, hiç benim yüzümden üzüldün mü?
Cevap vermiyorsun.
Neden seni unutamıyorum,
Neden aptal gibiyim?
Sen çoktan gittiğin hâlde.
Gözlerini, burnunu ve dudaklarını,
Eskiden bana dokunan ellerini,
Parmak uçlarına kadar,
Seni hâlâ hissedebiliyorum.
Sönmüş bir alev gibi,
kül oldu, tüm aşkımız.
Bu çok acıtıyor fakat,
Sen artık benim için bir anısın.