Μην απολογείσαι
είμαι αδιάφορος
με τα κόκκινα χείλη σου
σκοτωσέ με γρήγορα και φύγε
θα είμαι εντάξει
κοίτα με για τελευταία φορά
γέλα σαν να μην συνέβει τίποτα
όταν θα μου λείπεις
θα σε θυμάμαι
θα μπορώ να ζωγραφίσω στο μυαλό μου το προσωπό σου
η απληστία μου είναι που δεν σε αφήνει να φύγεις
έγινε εμμονή και σε παγίδευσε
νιώθεις δύσκολα εξαιτίας μου?
δεν μου απαντάς
σαν χαζός,γιατί
δεν μπορω να σε σβήσω?
έχεις ήδη φύγει
τα μάτια σου,η μύτη σου,το στόμα σου
το χέρι σου που με άγγιζε
ακόμη και τα μικρά σου δάχτυλα,ολα
μπορώ να τα νιώσω αλλά
σαν μια φωτιά που έσβησε,
όλη η αγάπη μας
κάηκε
πονάει πολύ μα τώρα θα σε φωνάζω ανάμνηση
σ'αγαπώ,σ'αγάπησα αλλά
μάλλον ήμουν ανεπαρκής
ακόμα και αν είναι σύμπτωση
ακόμα και αν είναι για ένα λεπτό
μπορώ να σε δω?
μέρα με την μέρα γίνομαι όλο και πιο νευρικός
καθώς περνά ο χρόνος,εξαφανίζεσαι
γιατί γελάς τόσο
φωτεινα στην φωτογραφία?
δεν ήξερες ότι θα χωρίζαμε σύντομα
η απληστία μου είναι που δεν σε αφήνει να φύγεις
έγινε εμμονή και σε παγίδευσε
νιώθεις δύσκολα εξαιτίας μου?
δεν μου απαντάς
σαν χαζός,γιατί
δεν μπορω να σε σβήσω?
ενώ έχεις ήδη φύγει
τα μάτια σου,η μύτη σου,το στόμα σου
το χέρι σου που με άγγιζε
ακόμη και τα μικρά σου δάχτυλα,ολα
μπορώ να τα νιώσω αλλά
σαν μια φωτιά που έσβησε,
όλη η αγάπη μας
κάηκε
πονάει πολύ μα τώρα θα σε φωνάζω ανάμνηση
τα μαύρα μάτια σου που κοιτούν μόνο εμένα
η μύτη σου που περικλειει την αρωματική ανάσα σου
τα χείλη που μου ψιθύριζαν σ'αγαπώ...
τα μάτια σου,η μύτη σου,το στόμα σου
το χέρι σου που με άγγιζε
ακόμη και τα μικρά σου δάχτυλα,ολα
μπορώ να τα νιώσω αλλά
σαν μια φωτιά που έσβησε,
η αγάπη μας
κάηκε
πονάει πολύ μα τώρα θα σε φωνάζω ανάμνηση