Ey nesîmê sibehê ma di mecala seherê
sed selaman bigehînî ji me wê lebşekerê
Nêrgiza nazik û ter neyşekera mest û xumar
Dêmdur û le`lileb û muhteşem û mu`teberê
Bisk û gîsû ji herîr in qeseb in turre û zulf
Ne ji kafûr e beden xal-i ji miskê teterê
Dêmibedr û aniyê zulfê li ser bûne helek
Erqeman helqe û ger dane li dewra qemerê
Asitanî û şibak û kulek û pencereyan
Da bi miskînî û zarî tu bibûsî di berê
Tozekê bîn bi xwe ra ta bikirîn kuhlê beşer
Li terîqa qedema dilber-i wê rehguzerê
Da bibînî senema min tu bikîn xwe bide xet
Bike telxîş-i cewabê me ji vê muxteşerê
Lew ko pir şefqe didêrit kerem û lutf û kemal
Ah ji dest remz û surên wê dur û gewherxeberê
Ma bi zehrê şekerî dost-i bixwînit carekê
`Erdihala ko nivîsî me bi xwîna cegerê
Qederek şefqe ji lutfa te temenna dikirîn
Da me mehrûm-i nedêrî tu ji lutf û nezerê
Bi xwidê qet te di dil da ji xwidê tirs-i nehin
Dikirî zulm û cefayê tu li min vê qederê
Ez bi wê qamet û bejnê li te şondê dixwirim
Bes ke ey padişeha min li esîran xederê
Ji ber ahên me dinê agir û dûd bit ne `eceb
Me di dil da heye narek ko disojit seqerê
Ne bûyîne ne dibin wek te şepalê di cehan
Kê dîn mislê te sîmînten û zerrînkemerê
Paş-i wan gezmeyê çehvên te Mela pê kuştiyî
Ma xedeng in dikirin qet li me êdî eserê