Expirante primitivo [122] lyrics

1a.

Expirante primitivo

probitatis fomite

laus expirat, adoptivo

carens laudis capite.

splendor vite singularis,

flos marcescens militaris

vergit in interitum,

dum humane iubar sortis,

rex virtutum, dire morus

fatis solvit debitum.

1b.

Cuius morte Mors regale

decus privat apice,

qua virtutis integrale

robur mutat Anglice,

qua lux orbis tanta luce,

Normannorum tanto duce

destituta deperit,

nubes tristis denigratum,

suo clima desolatum

sole nostrum operit.

2a.

Plange regem, Anglia

nuda patrocinio,

fulcimento Gallia,

virtus domicilio,

probitas preconio,

preside militia,

opum abundantia

hoc casu dativo,

duces amicitia,

pauper vocativo!

2b.

Luge, funde gemitus,

gemina suspiria,

tanti regis obitus

redimens solacia,

miles, querimonia,

cuius lapsu deditus

militum exercitus

flebili iacture

tanti gemit exitus

Mortis . . . iure!

3a.

O Mors ceca, cecitatis

nos premens articulo,

omnis ausa probitatis

derogare titulo,

prelatorum speculo

orbem privans, largitatis

totius igniculo,

3b.

O noverca vite, mori

digna, laudis invida,

. . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . .

proh! preclarum perfida

manu regem acriori

peste rapis morbida!