Exercises in Futility I [Polish translation]

Prawdą uniwersalną, że takowej nie ma

I od tej konkluzji będzie tylko gorzej

Ironia bycia rozszerzeniem nicości

Siła bezwławdności czynnikiem najżywszym

Istnieje desperacja pod każdą i jedną akcją

I każdą i jedną próbą przebicia sklepienia odrętwienia

Palenie mostów staje się największą z pasji

Gdy linia frontu pędzi, jakby nie było jutra

Zazdroszczę rabactwu

Jego życie przynajmniej ma sens

O ile wększy, niż laudacja niedoinformowanych wieszczów

I tych nieskończonych annałów hańby, nad którymi tkwimy

To jakby martwe mięso porzucić na brzegu Styxu

Wyrzucić z barki, którą zbudowaliśmy z tego, co zostało z Yggdrasila

Weterani spirytualnych rewolt nie są juz w stanie siedzieć w fotalach

A ja nie jestem w stanie spamiętać, który brzeg jest którym

Odór świętości perfumowanym smrodem istnienia

Lśniące perły Augiaszowej korony, blade porównanie

Groteskowe orły nieszczęść, nażarte Tanatosem, siedzą posłusznie

Oto świętości padlinożerców na

Wciąż przepełnionym śmietniku życia

Jest, faktycznie, coś w sztywnej posturze

Tego właściwego, prawdziwego zaśleniemia

Jakby jego wyciągnięte ramiona jego ślepotę w innych wkładały