Ευτυχείς, λυπημένοι και πότες [Evtikhís, lipiménoi kai pótes] lyrics

Περίσσεψε η τύχη μου

και γκρέμισα τα τείχη μου

ότι αγαπούσα τόδωσα

κι ότι ποθούσα το `χασα.

Λένε οι ψυχολόγοι

κι οι φίλοι μου οι λόγιοι

"απλά τα πράγματα να λες

και στα τραγούδια να μην κλαις

να μην κλαις".

Μα δω βαθειά στην κόλαση

έχουμε βρει μια όαση

αγάπες που σαλεύουνε

τα όνειρα διαλέγουνε.

Σα να μην έζησα ποτέ

σα να μην κοίταξα ψηλά απ’ το παραθύρι

δένδρα φυτρώνουν στις γωνιές

περνούν τα χρόνια

περνούν κι οι φίλοι...

Ευτυχείς, λυπημένοι και πότες

με κρασί, με καπνό, και δυο νότες

ταξιδέψαμ’ αργά, σε κρεβάτια ζεστά

μα θαρρώ πως ξυπνήσαμ’ αργά.

Περπατώ σ’ ένα κόσμο π’ αλλάζει

όπως τα ρούχα μας τα χθεσινά

βάζει κορδέλες και με ταράζει

βάφεται άλλος και προσπερνά.