Evridiki - Συντροφιά που με σκοτώνει [Sindrofiá pou me skotóni]

Σωριάζονται γύρω μου κορμιά ξεχασμένα

τα βλέπω, τρομάζω, κάπου νιώθω κι εμένα

φοβάμαι το δρόμο που η ψυχή μου χαράζει,

φοβάμαι τον κόσμο που υποσχέσεις αλλάζει

ανθρώπινη ύπαρξη χαρά φωτισμένη

με όραμα, δύναμη, καλά διαβασμένη,

μου δίνεσαι σώμα μου, με κάνεις κομμάτια,

φιλιά δηλητήριο και δαίμονα μάτια.

Μη μ’ αγγίζεις κοίταξέ με πως φοβάμαι,

μην ελπίζεις άφησέ με να κοιμάμαι,

δεν αντέχω τις στιγμές που είμαι μόνη,

μα δε θέλω συντροφιά που με σκοτώνει.

ναι, ναι, ναι, ναι.........

Κηδεύω τα λόγια σου, μετά τα ξεχνάω,

στο όνειρο πιάνομαι, να ζήσω ζητάω,

δε ξέρω τι φταίει μα όταν είμαι κοντά σου,

πιο μόνη αισθάνομαι και ζω στη σκιά σου.

Μη μ’ αγγίζεις κοίταξέ με πως φοβάμαι,

μην ελπίζεις άφησέ με να κοιμάμαι,

δεν αντέχω τις στιγμές που είμαι μόνη,

μα δε θέλω συντροφιά που με σκοτώνει.

ναι, ναι, ναι, ναι.........