Ήμουν αυτός που τα'χε όλα
Ήμουν ο κύριος της μοίρας μου
Ποτέ δε χρειάστηκα κανέναν στην ζωή μου
Έμαθα την αλήθεια πολύ αργά
Δεν θα απομακρύνω ποτέ τον πόνο
Κλείνω τα μάτια μα αυτή είναι ακόμα εκεί
Την αφήνω να γλυστρίσει μες στην μελαγχολική μου καρδιά
Είναι παραπάνω απ'ό,τι μπορώ να αντέξω
Τώρα ξέρω ότι δε θα μ'αφήσει ποτέ
Ακόμη κι όταν θα φεύγει
Θα με βασανίζει ακόμη
Φώναξέ με, πλήγωσέ με
Συγκίνησέ με , ό,τι κι αν προκύψει
Ενω γίνομαι κομμάτια στον έρημο πύργο μου
Ενω περιμένω με την πόρτα ανοιχτή
Θα ξεγελάσω τον εαυτό μου, αυτή θα μπει μέσα
Και θα'ναι μαζί μου εσαεί
Ωρύομαι με τις δοκιμασίες της αγάπης
Καταριέμαι το τέλος του φωτός
Παρόλο που αυτή πέταξε τόσο πέρα απο την δυνατότητά μου να την πιάσω
Δεν είναι ποτέ εκτος οπτικού πεδίου
Τώρα ξέρω ότι δε θα μ'αφήσει ποτέ
Ακόμη κι όταν θα ξεθωριάζει απο το οπτικό πεδίο
Θα με εμπνέει ακόμη
Θα'ναι κομμάτι απο ό,τι κάνω
Ενω γίνομαι κομμάτια στον έρημο πύργο μου
Ενω περιμένω με την πόρτα ανοιχτή
Θα ξεγελάσω τον εαυτό μου, αυτή θα μπει μέσα
Και όσο ξεκινούν οι μεγάλες νύχτες
Θα σκέφτομαι όλα όσα θα μπορούσαν να είχαν γίνει
Περιμένοντας εδώ εσαεί