Tek bildiğim sen olana dek,
Dalgalar halinde geliyorsun.
Sonra ise hiçliğin içine doğru,
Kaybolup gidiyorsun.
Karanlık dertler ile doldu içim,
Beni donmuş halde bırakıyorsun.
Beni zamanda donmuş halde bırakıyorsun,
Kendi içinde.
Seni tekrar buldum.
Gölgelerini açtığın zaman gördüğüm güzelliğini,
Asla bilemeyeceksin.
Seni tekrar buldum.
Göstermediğin karanlıkta gördüğüm dünyaları,
Onlar asla bilemeyecek.
Bir heyelanla düşüyorum,
Seni ilk hissettiğim zamanki gibi hissediyorum.
Alan çizgilerine yakalandım,
Bu çizgiler, beni içindeki mayın tarlasına doğru çekiyor.
Kara deliğin gözleri artık dik dik bakmayacak.
Kader tıpatıp aynı yazılmış,*
Beni donmuş halde bırakıyorsun.
Beni içinde donmuş halde bırakıyorsun.
Seni tekrar buldum.
Gölgelerini açtığın zaman gördüğüm güzelliğini,
Asla bilemeyeceksin.
Seni tekrar buldum.
Göstermediğin karanlıkta gördüğüm dünyaları,
Onlar asla bilemeyecek.
[x2]
Gel
Sana içimdeki bütün izleri göstereceğim.
Acımı içine çek...