Ποτέ δεν θα μάθω τί με έφερε εδώ,
Λες και κάποιος κατεύθυνε το χέρι μου,
Φαίνεται πως ελάχιστα χρειάστηκε να οδηγήσω ,
Η πορεία μου ήταν προσχεδιασμένη.
Και το πεπρωμένο, αυτό όλους μας οδηγεί,
Κι από το χέρι του ανυψωνόμαστε και πέφτουμε,
Μα μοναχά για μια στιγμή,
Χρόνος αρκετός για να πάρουμε και πάλι μια ανάσα.
Κι είμαστε απλώς ακόμα ένα κομμάτι του παζλ,
Απλά ένα ακόμα μέρος του σχεδίου,
Το πώς η μια ζωή επηρεάζει την άλλη,
Είναι τόσο δύσκολο να το καταλάβουμε.
Ωστόσο, διανύουμε μαζί αυτή τη διαδρομή,
Παλεύουμε και φτάνουμε όσο πιο μακριά μπορούμε,
Και περιμέναμε αυτή τη χρονική στιγμή,
Από του κόσμου την αρχή.
Κατανοώντας τις περιόδους που πέρασαν,
Αναρωτιόμαστε πώς άραγε όλα να ξεκίνησαν,
Ποτέ δεν πρόκειται να μάθουμε κι ωστόσο
Προσπαθούμε να καταλάβουμε.
Και παρόλο που οι εποχές αλλάζουν,
Οι αιτίες θα παραμένουν οι ίδιες
Είναι η αγάπη που μας κάνει να αντέχουμε
Μέχρι να δούμε τον ήλιο ξανά.
Κι είμαστε απλώς ακόμα ένα κομμάτι του παζλ,
Απλά ένα ακόμα μέρος του σχεδίου,
Και περιμέναμε αυτή τη χρονική στιγμή,
Από του κόσμου την αρχή.
Κι εγώ στέκομαι μόνος, ένας άνθρωπος από πέτρα,
Αντιμέτωπος με την ορμητική βροχή,
Κι η νύχτα έχει τον αριθμό σου,
Κι ο άνεμος φωνάζει το όνομά σου,
Κι αναζητάμε στοιχεία, είτε κερδίσουμε είτε χάσουμε,
Σε αυτό όλοι μοιάζουμε,
Η ελπίδα ακόμα καίει αιώνια,
Είμαστε ο φύλακας της φλόγας.
Κι είμαστε απλώς ακόμα ένα κομμάτι του παζλ,
Απλά ένα ακόμα μέρος του σχεδίου,
Το πώς η μια ζωή επηρεάζει την άλλη,
Είναι τόσο δύσκολο να το καταλάβουμε.
Ωστόσο, διανύουμε μαζί αυτή τη διαδρομή,
Παλεύουμε και φτάνουμε όσο πιο μακριά μπορούμε,
Και περιμέναμε αυτή τη χρονική στιγμή,
Από του κόσμου την αρχή.