Παγώνει, ξεκουράζει το κεφάλι του σε ένα μαξιλάρι φτιαγμένο από τσιμέντο, πάλι
Ω, αισθανόμενος ίσως δει μια καλύτερη μέρα, ωωω ναι
Ω μοιράζει πρόσωπα που έχει ξανά δει δεν είναι τόσο οικεία, ωω
ναι
Ω, σκούρα γκριμάτσα δεν την παλεύει όταν είναι χαρούμενος, φαίνεται παρανοϊκός, ναι
Ομαλή ροή, σκέψεις έφτασαν σαν πεταλούδες
Ω, δεν το ξέρει οπότε τις κυνηγά, ναι
Ω, κάποια μέρα, ναι, θα ξεκινήσει τη ζωή του πάλι
Ζωή ξανά, ζωή ξανά
Γονατίζοντας, κοιτώντας το χαρτί παρόλο που δεν ξέρει να διαβάζει
Ω προσεύχεται τώρα σε κάτι που δεν του έδειξε τίποτα ποτέ
Ω, νιώθοντας καταλαβαίνει τον καιρό του χειμώνα στον δρόμο του,
ναι
Ω λίγα όρια και μακρινά ανάμεσα σε όλες τις νόμιμες αίθουσες της ντροπής
Ομαλή ροή, σκέψεις έφτασαν σαν πεταλούδες
Ω, δεν το ξέρει οπότε τις κυνηγά, ναι
Ω, κάποια μέρα, ναι, θα ξεκινήσει τη ζωή του πάλι, ναι
Ψιθυρίζοντας χέρια τον οδηγούν μακρυά
Αυτόν μακρυά, αυτόν μακρυά, ναι, ναι
Ομαλή ροή, σκέψεις έφτασαν σαν πεταλούδες
Ω, δεν το ξέρει οπότε τις κυνηγά
Ω, κάποια μέρα, ναι, θα ξεκινήσει τη ζωή του πάλι, ναι
Ψιθυρίζοντας χέρια τον οδηγούν μακρυά
Αυτόν μακρυά, αυτόν μακρυά, ναι, ναι, ναι, ναι