Δεν πάει και πολύς καιρός,
που ξύπναγες εσύ στην αγκαλιά μου,
μα τώρα μόνη προσπαθώ,
να βρω εγωισμό και τα βήματά μου,
Και να’σαι τώρα ξαφνικά,
με άλλη αγκαλιά στο πρώτο το τραπέζι,
ήξερες πού θα με βρεις μα δήθεν μ’αγνοείς,
δήθεν δε με ξέρεις.
Ευχαριστήθηκες λοιπόν,
για όσα μου’χεις κάνει,
μια φορά με σκότωσες,
και δε σου φτάνει,
μα τι άλλο θέλεις από μένα πια να δείς.
Ευχαριστήθηκες λοιπόν,
που μ’έκανες κομμάτια,
μπράβο να σε χαίρονται τέτοιον άντρα,
μια στάλα απ’την αγάπη μου δεν άξιζες εσύ,
Ειλικρινά δεν πίστευα πως τόσο χαμηλά,
θα έπεφτες μια μέρα,
και ψάχνω πάνω σου να δω τι αγάπησα εγώ,
και πέθαινα για σένα,
Κι ας με κοιτάζετε κι οι δυο,
με βλέμμα ειρωνικό εγώ χαμογελάω,
πνίγω τον πόνο στο ποτό,
δεν θέλω τίποτα να πω,
απλά ένα μόνο σε ρωτάω.
Ευχαριστήθηκες λοιπόν,
για όσα μου’χεις κάνει,
μια φορά με σκότωσες,
και δε σου φτάνει,
μα τι άλλο θέλεις από μένα πια να δεις.
Ευχαριστήθηκες λοιπόν,
που μ’έκανες κομμάτια,
μπράβο να σε χαίρονται τέτοιον άντρα,
μια στάλα απ’την αγάπη μου δεν άξιζες εσύ.
Μα εγώ μπροστά σου δε θα λυγίσω,
δε θα σου δείξω πώς πονώ,
απλά θα σε ρωτήσω,
Ευχαριστήθηκες λοιπόν,
για όσα μου’χεις κάνει,
μια φορά με σκότωσες,
και δε σου φτάνει,
μα τι άλλο θέλεις από μένα πια να δεις.
Ευχαριστήθηκες λοιπόν,
που μ’έκανες κομμάτια,
μπράβο να σε χαίρονται τέτοιον άντρα,
μια στάλα απ’την αγάπη μου δεν άξιζες εσύ.