Ў гэтым свеце я госць няпрошаны,
Адусюль мне тут вее холадам.
Няпакiнуты, але кіданы --
Я адзін на адзін з горадам.
Сярод подласці, так і здраднiцтва,
І суда на расправу хуткага…
Акалічнасцi ёсць жаданыя:
Я люблю цябе -- гэта здόрава!
…Гэта здорава, гэта здорава.
Я навекі застанус(-я), мáбыць так (вiдáць),
Ў гэтых спісах без вестак знікнуўшых --
На франтах той вайны, небачнай нам, --
Светлай здольнасці з бескарыснасццю.
Ўсюды прынцыпы неўмяшаньня, так:
Замест золата плавяць волава,
Але прыемныя акалічнасьцi:
Я кахаю цябе – гэта здорава...
I выдáтна мне, гэта здорава!
Ў царстве дурасці, так i хцiвасцi,
Сярод гор барахла казённага,
Ёсць жаданыя акалічнасцi*:
Я люблю цябе, «я люблю цябе»…
Я навекі «сябе… абавязваю» (даю абяцáньнi-),
Што не стану здабычай злόдзея (д.: крумкáча).
Ёсць асобныя аб(ы)ставiны--
Я люблю цябе...
Я люблю цябе -- гэта здорава!
I выдатна мне...
Гэта здорава...